کد مطلب:276549 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:120
تحفه و هدیه ویژه در قیامت
در اصول كافی به سند خود، به روایت مفضّل از حضرت ابی عبد اللَّه صادق علیه السلام است كه فرمود: همانا مؤمن به برادرش تحفه می دهد. عرض كردم: تحفه چیست؟ فرمود: از قبیل جای نشستن و متكا و غذا و پوشاك و سلام، پس بهشت برای پاداش او گردن می كشد، و خدای - عزّوجلّ - به بهشت وحی فرماید: من خوراك تو را بر اهل دنیا حرام كردم مگر بر پیغمبر و وصی پیغمبر. و چون روز قیامت شود، خداوند به بهشت وحی فرماید كه دوستانم را در برابر تحفه هایشان پاداش ده. آن گاه حوران و غلمانی از آن بیرون آیند
[ صفحه 616]
در حالی كه طبق هایی كه از مروارید سرپوش دارد با خود دارند. پس چون جهنم و صحنه هولناكش را بنگرند و به بهشت و آنچه در آن است نگاه كنند عقلشان بپرد، و از خوردن امتناع ورزند. سپس منادی از زیر عرش بانگ می زند: همانا خداوند - عزّوجلّ - جهنم را بر كسی كه از غذای بهشت خورده باشد تحریم فرموده است. آن گاه دست دراز كنند و بخورند. [1] .
می گویم: وجه دلالت این كه: منظور از تحفه دادن به برادرش احسان به او است به هر نحوی كه انسان می تواند احسان كند، هرچند كه با زبان باشد، به قرینه این كه امام علیه السلام سلام كردن را نیز مثال زد. بنابراین مطلق احسان و نیكی مراد است.
پس می گویم: تردیدی نیست كه دعا برای مؤمن از واضح ترین و بالاترین اقسام احسان است، و ثوابی كه در حدیث فوق بیان شده بر دعا كردن برای تعجیل فرج و ظهور مولا صاحب الزمان علیه السلام مترتب می باشد، بلكه نحوه آن كامل تر و تمام تر خواهد بود چنان كه پوشیده نیست.
[ صفحه 616]
در حالی كه طبق هایی كه از مروارید سرپوش دارد با خود دارند. پس چون جهنم و صحنه هولناكش را بنگرند و به بهشت و آنچه در آن است نگاه كنند عقلشان بپرد، و از خوردن امتناع ورزند. سپس منادی از زیر عرش بانگ می زند: همانا خداوند - عزّوجلّ - جهنم را بر كسی كه از غذای بهشت خورده باشد تحریم فرموده است. آن گاه دست دراز كنند و بخورند. [1] .
می گویم: وجه دلالت این كه: منظور از تحفه دادن به برادرش احسان به او است به هر نحوی كه انسان می تواند احسان كند، هرچند كه با زبان باشد، به قرینه این كه امام علیه السلام سلام كردن را نیز مثال زد. بنابراین مطلق احسان و نیكی مراد است.
پس می گویم: تردیدی نیست كه دعا برای مؤمن از واضح ترین و بالاترین اقسام احسان است، و ثوابی كه در حدیث فوق بیان شده بر دعا كردن برای تعجیل فرج و ظهور مولا صاحب الزمان علیه السلام مترتب می باشد، بلكه نحوه آن كامل تر و تمام تر خواهد بود چنان كه پوشیده نیست.
[1] كافي: 207:2.